گروه بیماری‌های ریوی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، asadi_m@tums.ac.ir
چکیده: (859 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری انسدادی مزمن ریوی که با محدودیت جریان هوای دمی و بازدمی تعریف می‌شود، از بیماری‌های شایع و مهم تنفسی است. تنگی نفس فعالیتی از شکایت‌های اصلی این بیماران است که با محدودیت توان فیزیکی و جسمی این افراد به ویژه در هنگام انجام فعالیت‌های روزانه همراه است. بازتوانی ریه و ورزش‌های تنفسی همراه با دارودرمانی از اصلی‌ترین برنامه‌های درمانی در این بیماران است .یکی از موانع برنامه‌های بازتوانی، ناهماهنگی و عدم تطابق بین روش‌های درمانی و شاخص‌های فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی بیماران است که موجب شکست درمان در دراز مدت می‌شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی تلاوت آیات قرآن به روش ترتیل به عنوان یک ورزش تنفسی فرهنگ‌مدار بر ظرفیت عملکردی بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی به انجام رسید. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی مقدماتی است که به صورت آینده‌نگر در بیماران سرپایی انسدادی مزمن ریوی که کاهش ظرفیت‌های تنفسی و کم توانی در انجام کارهای روزانه مانند راه رفتن داشتند و به کلینیک ریه مراجعه کرده بودند، انجام شد. تعداد هشت بیمار در مطالعه به صورت داوطلبانه و با مراعات کدهای اخلاقی شرکت کردند. زمان شروع مطالعه ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ بود و به مدت ۶ هفته ادامه یافت. بیماران به مدت چهل روز هر تعدادی از آیات سوره مبارکه یاسین که برای آّنها مقدور بود را به روش ترتیل تلاوت می‌کردند. پیامدهای مورد بررسی برای مقایسه نتایج پیش و پس آزمون، اندازه‌گیری حجم‌های تنفسی و آزمون شش دقیقه‌ای پیاده‌روی بود. یافته‌ها: هشت بیمار داوطلب وارد مطالعه شدند. متوسط سن شرکت‌کنندگان (66/38 ± 12/00) سال بود. گستره سنی بین ۴۲ تا ۸۳ سال بود. سه بیمار زن و پنج نفر مرد بودند. متوسطFEV1بعد از شرکت در مطالعه افزایش معنادار داشت (0/002= P) متوسط مسافت طی شده در تست پیاده‌روی شش دقیقه بعد از شرکت در مطالعه نیز به طور معنادار افزایش پیدا کرد و از (71/43 ± 310/60) متر به (25/365 ± 85/72) متر رسید (0/002= P). میزان تنگی نفس ادراک شده در حین تست پیاده‌روی شش دقیقه بعد از شرکت در مطالعه کاهش معنادار داشت 0070= P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان می‌دهد که تلاوت قرآن به روش ترتیل که بیماران کهنسال به آن گرایش دارند و با فرهنگ اعتقادی آنها نیز هم‌خوانی دارد؛ از طریق تنظیم ارادی سرعت جریان هوای بازدمی و طولانی کردن زمان بازدم در زمان تولید آواهای قرآنی، باعث کاهش احتباس هوا در ریه‌ها و افزایش ظرفیت عملکردی و میزان مسافت طی شده در تست شش دقیقه پیاده‌روی می‌شود. از آنجایی که این روش بازتوانی به دلیل تولید آواهای‌های مطلوب مورد علاقه افراد است، بیماران تمایل بیشتری برای ادامه این روش بازتوانی به طور مستمر در دراز مدت خواهند داشت.
Asadi Gharabaghi M, Gholamzadeh M. The Effects of Reciting Holy Quran by Tartil on Functional Capacity of Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease: A Pilot Quasi-experimental Study. jccnursing 2023; 16 (2) : 1 URL: http://jccnursing.com/article-1-718-fa.html
اسدی قراباغی مهرناز، غلامزاده مرسا. تأثیر تلاوت آیات قرآن به روش ترتیل بر ظرفیت عملکردی افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی: یک مطالعه نیمه تجربی مقدماتی. پرستاری مراقبت ویژه. 1402; 16 (2) :1-8
