گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری ملایر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، rsharifian7@gmail.com
چکیده: (2047 مشاهده)
زمینه و هدف: جلسات درمانی همودیالیز، کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی را تحت تأثیر قرار میدهد. یکی از مراقبتهای حین دیالیز ورزش و تحرک کافی به منظور ارتقاء کیفیت زندگی آنهاست. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش باز خود محور فعالیتهای فیزیکی بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی انجام شد. روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور با گروه کنترل، 90 نفر از بیماران مراجعه کننده به مراکز دیالیز بیمارستان بهشتی و بعثت شهر همدان در سال 1397 به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی بلوک ششتایی به دو گروه آزمون (45 نفر) و کنترل (45 نفر) تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران کلیوی بود که قبل از مداخله و در انتهای هفتههای دوم، چهارم، ششم، هشتم و دوازدهم پس از شروع مداخله توسط نمونههای پژوهش تکمیل شد. در گروه مداخله، طی جلسات دیالیز به مدت دوازده هفته، به بیماران آموزش نحوه انجام فعالیتهای فیزیکی با کشهای پیلاتس در مقاومتهای مختلف، با روش آموزش باز خود محور، داده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که هیچ تفاوت قابل ملاحظهای در مشخصات دموگرافیک نمونههای پژوهش بین دو گروه مداخله و کنترل وجود ندارد (0/05˃p). قبل از مداخله تفاوت معنیداری بین دو گروه از نظر میانگین نمره ابعاد مختلف کیفیت زندگی وجود نداشت(0/05˃p)؛ بعد از مداخله تفاوت جز در بعد بار بیماری کلیوی در سایر ابعاد از نظر آماری معنیدار بود (0/05>p). نتیجهگیری: آموزش باز خود محور فعالیتهای فیزیکی به بیماران همودیالیزی میتواند در افزایش کیفیت زندگی آنان مؤثر باشد. توصیه به انجام تمرینات ورزشی و قراردادن آن در برنامه مراقبتهای حین دیالیز میتواند در ارتقاء سلامت بیماران مؤثر باشد.
Shamsizadeh M, Ranjbaran F, Sharifian P. The Effect of an Educational Program Based on the Teach Back Method on the Quality of Life in Hemodialysis Patients: A Clinical Trial Study. jccnursing 2021; 14 (4) :30-20 URL: http://jccnursing.com/article-1-554-fa.html
شمسی زاده مرتضی، رنجبران فائزه، شریفیان پگاه. تأثیر آموزش باز خود محور فعالیتهای فیزیکی بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی. پرستاری مراقبت ویژه. 1400; 14 (4) :30-20