مرکز تحقیقات مدیریت سلامت و دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران ، rnehrir1739@yahoo.com
چکیده: (2471 مشاهده)
زمینه و هدف: پرستاران شاغل در بخشهای مراقبت ویژه، مکرراً تحت تأثیر عوامل استرسزای محیط کار قرار میگیرند. از آنجا که خودپنداره حرفهای بخشی از ساختار مراقبتی است و عملکرد پرستار را تحت تأثیر قرار میدهد و به پرستاران در انجام نقشهای متعدد کمک میکند تا با غلبه بر شرایط کاری استرسزا مراقبت مطلوبتری از بیماران داشته باشند، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط خودپنداره حرفهای با استرس شغلی پرستاران شاغل در بخشهای مراقبت ویژه در بیمارستانهای آموزشی شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها:این پژوهش یک مطالعه توصیفی– همبستگی است، در سال 1399 بر روی 126 پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه در شهر تهران انجام شد. در این پژوهش روش نمونهگیری طبقهای با تخصیص متناسب استفاده و تعداد نمونههای بخشهای هر بیمارستان مشخص شد و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به پژوهش در نهایت نمونهگیری در هر یک از بخشهای مراقبت ویژه انجام گرفت. ابزارگردآوری دادهها شامل پرسشنامه جمعیت شناسی، پرسشنامه بررسی خودپنداره حرفهای پرستاران (NSCQ: Nurse Self-Concept Questionnaire) و پرسشنامه استاندارد شده استرس شغلی (Job Stress Scale) بود. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره کلی خودپنداره حرفهای 92/35 ± 56/216 بود، بیشترین نمره بدست آمده در بعد مراقبت 28/6±42/39 و بعد ارتباطات 89/5 ±06/39 بود. میانگین نمرات در سایر ابعاد نیز از سطح متوسطی برخوردار بود. همچنین میانگین نمره کلی استرس شغلی 79/4±09/39 بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین میزان خودپنداره حرفهای و استرس شغلی همبستگی خطی منفی وجود داشت(301/0- ). نتیجه گیری:با توجه به نتایج مطالعه حاضر با افزایش خودپنداره حرفهای پرستاران در بخشهای مراقبت ویژه استرس شغلی کاهش مییابد. لذا لزوم توجه هر چه بیشتر مسئولان را در این زمینه میطلبد.
Alavizerang F, Rajai N, Nehrir B. The Relationship of Professional Self-Concept and Occupational Stress Nurses Working in Intensive Care Units: A Correlation Study. jccnursing 2021; 14 (1) :17-26 URL: http://jccnursing.com/article-1-532-fa.html
علوی زرنگ فاطمه، رجایی ناهید، نحریر بتول. ارتباط خودپنداره حرفهای با استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش مراقبتهای ویژه. پرستاری مراقبت ویژه. 1400; 14 (1) :17-26