گروه پرستاری، دانشکده پرستاری بروجرد، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران ، hiva.nursing@gmail.com
چکیده: (2956 مشاهده)
زمینه و هدف: دسترسی عروقی با عملکرد مناسب به عنوان راه حیاتی برای بیماران همودیالیزی مطرح است. دسترسیهای عروقی شامل فیستول شریانی- وریدی، کاتتر موقت یا دائم ورید مرکزی است. شاخص کفایت دیالیز به دلیل تأثیر عمیقی که بر میزان ابتلاء و مرگ و میر بیماران همودیالیزی دارد، به عنوان یکی از مؤلفههای مهم و ضروری در نظر گرفته میشود. عوامل مختلفی نظیر نوع دسترسی عروقی میتوانند روی کفایت دیالیز تأثیرگذار باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط نوع دسترسی عروقی با معیار کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی انجام شد. روش کار: همه بیماران بخش همودیالیز بیمارستان توحید سنندج به روش سرشماری انتخاب شدند. بیماران بر اساس نوع دسترسی عروقی در دو گروه کاتتر دائم ورید مرکزی و فیستول شریانی- وریدی تقسیم شدند. برای سنجش کفایت دیالیز از معیار KT/V استفاده شد. تستهای آزمایشگاهی شامل میزان هموگلوبین، فسفر، آلبومین و هورمون پاراتیروئید ثبت شد. در پایان متغیرهای زمینهای مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها: بیماران در دو گروه فیستول شریانی- وریدی(74نفر) و کاتتر دائم(69 نفر) قرار گرفتند. میانگین معیار KT/V در کل بیماران 28/0±32/1 بود. از نظر کفایت دیالیز دو گروه با هم اختلاف معنیداری نداشتند(P=0.32). همچنین در مقایسهی تستهای آزمایشگاهی نتایج نشان داد که دو گروه با هم اختلاف معنیداری ندارند(P≥0.05). نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که دیالیز در اکثریت بیماران دارای دسترسی عروق دائم ( فیستول شریانی- وریدی یا کاتتر دائم ورید مرکزی) از کیفیت و کارآیی مطلوبی برخوردار است، لذا بدون نگرانی از این روشها در اندیکاسیونها و شرایط خاص میتوان از هر کدام از آنها استفاده کرد. اما از نظر بهبودی در تستهای آزمایشگاهی برای روشنتر شدن قضیه نیاز به مطالعات بیشتری است.