زمینه و هدف: سیستم تریاژ بخش اورژانس، بیماران را جهت دریافت مراقبت‌های پزشکی اولویت‌گذاری می‌کند و خطا در الویت‌گذاری بیماران می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی عملکرد شاخص شدت اورژانس در تریاژ بیماران ترومایی مراجعه‌کننده به بخش اورژانس بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد در سال ۱۴۰۲ انجام شد.
روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس بر روی ۳۷۵ نفر از بیماران ترومایی، مراجعه‌کننده به بخش اورژانس انجام شد. ابتدا پایایی تریاژ شاخص شدت اورژانس (ESI) را با استفاده از بررسی میزان توافق بین ناظران (قابلیت اطمینان بین ارزیاب) و آزمون آماری کاپای کوهن محاسبه شد. سپس جهت اعتبار سطوح حدت، در غیاب استاندارد طلایی، از پیامد بیماران ترومایی به عنوان نشانگرهای جایگزین استفاده شد. نتایج تریاژ پرستاران، نسبت به هر یک از پیامدها مقایسه شد و بر اساس این مقایسه اعتبار تریاژ ESI از نظر میزان تریاژ به سطوح بالا و تریاژ به سطوح پایین مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار STATA-۱۷ آنالیز شد و جهت اعتبارسنجی تریاژ از آزمون آماری کای دو استفاده شد. مقدار ۰/۰۵<P از نظر آماری معنا دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد درصد تخصیص بیماران به سطوح یک، دو، سه، چهار و پنج به ترتیب ۱۵/۲،۲/۹۴، ۶۱/۶، ۱۲/۵۳ و ۷/۷۳ بود. کاپای محاسبه شده از توافق بین ارزیاب برای تریاژ ESI، ۰/۷ تعیین شد. به طور کلی سیستم تریاژ ESI در ۲/۳۳ درصد از الویت‌گذاری مراقبتی انجام شده خطا داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد تریاژ ESI از نظر عملکرد از قابلیت اطمینان بین ارزیاب بالایی برخوردار است؛ اما از نظر اعتبار نیاز به بازبینی جدی دارد. همچنین بیشتر بیماران ترومایی را در سطح سه تریاژ ESI قرار می‌گیرد و مجموعه بزرگی از بیماران غیر متمایز ایجاد می‌شود که هدف اصلی تریاژ را تضعیف می‌کند.
