تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین گلوکونات در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری
|
هادی رنجبر ، صدیقه جعفری ، فرهاد کامرانی ، حمید علوی مجد ، فریده یغمایی ، مایده نصر اصفهانی  |
|
|
چکیده: (2998 مشاهده) |
اهداف: کلونیزاسیون دستگاه تنفسی-گوارشی و آسپیراسیون ترشحات آلوده به دستگاه تنفسی تحتانی دو فرآیند مهم در بیماریزایی عفونی مرتبط با تهویه مصنوعی هستند. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر دهانشویه کلرهگزیدین گلوکونات 2/0% در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری بود. روشها: در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار تازه بستریشده در بخش مراقبت ویژه عمومی بیمارستان لقمان حکیم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله دو بار در روز دهانشویه کلرهگزیدین و گروه کنترل دوبار در روز دهانشویه با سرم نمکی دریافت کردند. پنومونی بهوسیله نسخه تعدیلشده معیار بالینی پنومونی تشخیص داده شد. از آزمونهای مجذور کای، دقیق فیشر و تی زوجی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: 25/16% کل بیماران به پنومونی دیررس مبتلا شدند (بهترتیب 5 و 25% در گروههای مداخله و کنترل). آزمون دقیق فیشر اختلاف معنیداری بین دو گروه از نظر ابتلا به پنومونی دیررس نشان داد (05/0>p). میانگین نمره شدت بیماری در گروه کلرهگزیدین 41/26 و در گروه سرم نمکی 95/23 بود که از نظر آماری اختلاف معنیداری داشتند (001/0>p). بیماران با شدت بیماری بالاتر در گروه کلرهگزیدین به پنومونی مبتلا نشدند. نتیجهگیری: پاکسازی انتخابی دستگاه گوارش با دهانشویه دو بار در روز محلول کلرهگزیدین در پیشگیری از پنومونی تفاوتی با سرم نمکی ندارد، اما میتواند سبب کاهش بروز پنومونی دیررس شود و در بیماران با وضعیت جسمانی بدتر موثر است. |
|
|
|
متن کامل [PDF 254 kb]
(2915 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1397/12/12 | انتشار: 1389/4/24
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|