زمینه و هدف: در دنیای امروز، رضایت‌مندی به عنوان شاخصی مهم در ارزیابی کیفیت خدمات مراقبتی به شمار می‌رود. با توجه به محدودیت‌هایی مانند سطح هوشیاری پایین بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه، اعضای خانواده نقش مهمی در ارزیابی رضایت‌مندی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های درمانی ایفا می‌کنند. در نتیجه مطالعه‌ حاضر با هدف بررسی میزان رضایت‌مندی اعضای خانواده‌ و رابطه‌ آن با مشارکت در مراقبت از بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه‌ انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه‌ مقطعی در سال ۱۴۰۲ با حضور ۷۰ نفر از اعضای خانواده‌ بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه‌ بیمارستان توحید سنندج، که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. داده‌ها از طریق پرسشنامه‌ رضایت‌مندی خانواده و پرسشنامه‌ مشارکت خانواده جمع‌آوری و با استفاده از تست‌های آماری ناپارامتری اسپیرمن، من‌ویتنی و کروسکال‌والیس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان 9/91 ± 39/54 سال گزارش شد. میانگین نمره‌ رضایت‌مندی کلی 18/77 ± 70/58 و از میانه‌ نمرات بالاتر بود. بیش‌ترین نمره مربوط به بُعد رضایت از مراقبت‌های ارائه شده با نمره‌ 18/06 ± 73/13 بود. هم‌چنین نمره‌ رضایت از تصمیم‌گیری نیز 22/34 ± 67 تعیین شد. مشارکت اعضای خانواده در مراقبت از بیماران 17/78 ± 76/76 اندازه‌گیری شد. نتایج آزمون اسپیرمن ارتباط آماری معنی‌داری را بین رضایت‌مندی و زیرمقیاس‌های آن با مشارکت نشان داد به طوری که با افزایش مشارکت رضایت نیز افزایش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مستقیم و معنا‌دار بین رضایت‌مندی اعضای خانواده و مشارکت آنها توصیه می‌شود مداخلات مناسبی به منظور ارتقای مشارکت خانواده‌ها در فرایندها و تصمیم‌گیری‌های درمانی طراحی و اجرا شود تا کیفیت خدمات مراقبتی بهبود یابد همچنین مدیران نظام سلامت با اتخاذ سیاست‌های خاص امکان مشارکت بیشتر اعضای خانواده توسط پرستاران را ممکن سازند.