گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، btabarsi@iautmu.ac.ir
چکیده: (2438 مشاهده)
زمینه و هدف:خستگی و تنگی نفس از شکایات اصلی بیماران بعد از ابتلا به بیماری کووید-19 است که تعیین عوامل مرتبط با آنها برای مراقبت مؤثر از این بیماران بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شدت خستگی و تنگی نفس با اشباع اکسیژن خون شریانی در بیماران مبتلا به کووید-19 انجام شده است. روشها:مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود. بیماران مبتلا به کووید-19 (193 نفر) بستری در بیمارستانهای فاطمهالزهرا و لولاگر شهر تهران، در نیمه دوم سال 1400 از طریق روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامههای اطلاعات جمعیت شناختی و شدت خستگی FSS، مقیاس سنجش تنگی نفس بورگ و فرم ثبت میزان اشباع اکسیژن خون شریانی استفاده شد. یافتهها:در کل نمونهها 56/5 درصد زن، 72 درصد متأهل، 40/9 درصد خانهدار و 82/9 درصد بیش از 40 سال بودند. شدت خستگی بیماران در حد کم (17/55±35)، شدت تنگی نفس بیماران در سطح فعالیت سبک (2/03±3/35) و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی با میانگین و انحراف معیار (5/35±89/74) بود. بر اساس یافتههای بدست آمده ارتباط شدت خستگی و اشباع اکسیژن معنادار نبود (0/246P=). ارتباط منفی و معناداری بین شدت تنگی نفس و میزان اشباع اکسیژن خون وجود داشت (0/005P=، 0/202-r=). به طوری که با افزایش شدت تنگی نفس، میزان اشباع اکسیژن خون کاهش پیدا میکند. نتیجهگیری:شدت خستگی در بیماران مبتلا به کووید-19 در حد متوسط و شدت تنگی نفس در حد زیاد بود که به عنوان یک عارضه آسیب رساننده باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد. همچنین با توجه به رابطهی معنادار بین شدت تنگی نفس و اشباع اکسیژن خون شریانی لازم است پرستاران مراقبت کننده از این بیماران اهمیت سنجش سطح اکسیژن را یادآور شوند تا در مواقع ضروری از پرستاران و پزشکان کمک بگیرند.
Hoseinzadeh L, Tabarsi B, Salehi S. The Relationship between Fatigue Severity and Shortness of Breath with Arterial Blood Oxygen Saturation in COVID-19 Patients:
A Cross-sectional Study. jccnursing 2022; 15 (2) : 1 URL: http://jccnursing.com/article-1-608-fa.html
حسین زاده لیلا، طبرسی بهشته، صالحی شیوا. بررسی ارتباط شدت خستگی و تنگی نفس با میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در بیماران کووید-19: یک مطالعه مقطعی. پرستاری مراقبت ویژه. 1401; 15 (2) :1-11