گروه پرستاری، مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، nasiriani@gmail.com
چکیده: (3587 مشاهده)
مقدمه:اعضای خانوادههای بیماران بستری در بخشهای مراقبتهای ویژه، اضطرابقابل توجه ای دارند. تحکیم ارتباط بیمارستان با خانه بعد از ترخیص با حضور پرستار رابط جهت اطلاعات و مهارتهای لازم را جهت فراهم سازی و تداوم مراقبت میتواند کمک کننده باشد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر نقش پرستار رابط بر میزان اضطراب خانوادهبیماران ترخیص شده از بخش مراقبتهای ویژه انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمائی بالینی بود بر روی 53 بیمار ترخیص شده از بخش مراقبتهای ویژه در دو گروه مداخله و کنترل انجام شد. وضعیت بیماران گروه مداخله به مدت دوهفته توسط یک پرستار آموزش دیده به عنوان پرستار رابط پیگیری و در گروه کنترل این پیگیری صورت نگرفت. سطح اضطراب خانواده بیماران توسط پرسشنامه 7 سوالی اضطراب بیمارستانی در هنگام ترخیص، در پایان هفته اول و هفته دوم بعد از ترخیص توسط مراقبت دهنده اصلی تکمیل و بررسی شد. یافته ها: میانگین نمره اضطراب خانواده در گروه مداخله بلافاصله پس از ترخیص01/4± 34/10 و دو هفته پس از ترخیص85/2±10/9و در گروه کنترل میانگین نمره اضطراب خانواده بلافاصله پس از ترخیص59/3±33/9 و دو هفته پس از ترخیص 1/4± 87/9 بود. تفاوت آماری معناداری بین میانگین نمره اضطراب خانواده گروه کنترل و مداخله، بلافاصله، یک هفته و دو هفته پس از ترخیص دیده نشد(P>0.05). نتیجه گیری: هرچند نتایج مطالعه حاضر تفاوت معناداری در نمره اضطراب مراقبت دهندگان بین دو گروه مداخله و کنترل نشان نداد، اما نمرات اضطراب خانواده در گروه مداخله نسبت به قبل از ترخیص کاهش یافته است و ارائه آموزش به مراقبین اصلی بیماران ترخیص شده از بخش مراقبتهای ویژه میتواند در کاهش میزان اضطراب خانواده پس از ترخیص مؤثر باشد.
keshmiri Z S, faghih A, nasiriani K. The Effectiveness of the Role of Liaison Nurses on the Anxiety of the Family of Patients Discharged from Intensive Care Units: A Clinical Trial Study. jccnursing 2020; 13 (1) :65-56 URL: http://jccnursing.com/article-1-483-fa.html
کشمیری زهرا سادات، فقیه عارف، نصیریانی خدیجه. تأثیر نقش پرستار رابط بر میزان اضطراب خانواده بیماران ترخیص شده از بخش مراقبت های ویژه : یک مطالعه کارآزمایی بالینی. پرستاری مراقبت ویژه. 1399; 13 (1) :65-56