تاثیر شیوه آموزش ایستگاهی بر عملکرد احیای قلبی- ریوی دانشجویان
|
علی اکبر عبداللهی ، خدیجه یزدی ، سید عابدین حسینی ، حمیرا خدام  |
|
|
چکیده: (3294 مشاهده) |
اهداف: داشتن مهارت و دانش کافی در امر احیای قلبی- ریوی (CPR) امروزه برای تمام گروههای دستاندرکار پزشکی ضروری است. برای افزایش مهارت بالینی دانشجویان در زمینه احیا، آموزش شبیهسازیشده توصیه میشود. این نوع آموزش باعث بهبود عملکرد شده و آنها را با تجهیزات و روند کار بهتر آشنا میکند. در مطالعه حاضر، تأثیر آموزش ایستگاهی بر عملکرد دانشجویان سنجیده شده است. روشها : این تحقیق یک مطالعه مداخلهای، از نوع قبل و بعد است. با جمعآوری اطلاعات در دو مرحله قبل و بعد از مداخله با روش سرشماری از در 37 دانشجویان پرستاری و مامایی ترم آخر دانشکده پرستاری و مامایی بویه که به روش سرشماری مجموعاً 37 نفر انتخاب شده بودند، صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات چکلیست استاندارد بود که میزان عملکرد پایه و پیشرفته CPR قبل و بعد از آموزش ایستگاهی به روش "ارزیابی بالینی مبتنی بر مشاهده در ایستگاه" (OSCE ) به کمک آن ثبت شد. اطلاعات با نرمافزار SPSS 11.5 با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون آماری ناپارامتری ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: اختلاف میزان عملکرد پایه و پیشرفته دانشجویان در احیای قلبی- ریوی با توجه به میانگین اطلاعات قبل ( 95/32 ± 43/120) و بعد ( 66/22 ± 86/340 ) از مداخله تفاوت آماری معنیداری نشان داد. نتیجهگیری: آموزش ایستگاهی CPR بهصورت صحیح و کاربردی منجر به بهبود عملکرد دانشجویان پرستاری و مامایی در حیطه احیای قلبی- ریوی پایه و پیشرفته میشود. |
|
|
|
متن کامل [PDF 244 kb]
(1164 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1397/12/12 | انتشار: 1389/5/24
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|