اعتبار و روایی ابزار تعیین بی قراری/خوآب آلودگی ریچموند در بیماران بزرگسال بخش های ویژه؛ ویرایش فارسی
|
سید داوود تدریسی ، سید جلال مدنی ، فروردین فرمند ، عباس عبادی ، علی اکبر کریمی زارچی ، مسعود ثقفی نیا ، صدیقه میرهاشمی ، زهرا حاجی امینی ، الهه متحدیان تبریزی |
|
|
چکیده: (4217 مشاهده) |
اهداف. داروهای آرامبخش به میزان زیادی برای بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بهکار برده میشود. ارزیابی ساختاری از آرامسازی و بیقراری، برای تعیین مقدار داروهای آرامبخش براساس نوع رفتار بیقراری مفید است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دقیق اعتبار و روایی مقیاس ریچموند به زبان فارسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد. روش ها. ابتدا نسخه انگلیسی ریچموند به زبان فارسی برگردانده و با اجماع متخصصان، نسخه فارسی اولیه تهیه شد و روی 35 بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. نسخه فارسی بهروش "ترجمه برگشتی" مجددا به انگلیسی برگردانده و روی 35 بیمار آزمایش شد. پس از آموزش کاربران (یک پزشک بیهوشی و 7 پرستار)، این مقیاس در دو مرحله روی 120 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان یکی از بیمارستانهای تهران بهمنظور اندازهگیری روایی بین آزمونگرها مورد مطالعه قرار گرفت. یافتهها. مقایسه ضریب همسانی درونگروهی (مقیاس اصلی ریچموند؛ κ) معادل 65/0 با مقیاس آنالوگ بصری (r) معادل 76/0 و ضریب توافق بینگروهی (α) معادل 95/0 حاکی از توافق قابلقبول بین ارزیابان است. نتیجهگیری. مقیاس سطح بیقراری ریچموند، ابزار مناسبی برای اندازهگیری وضعیت آرامسازی در بیماران بخش ویژه بین فارسیزبانان است و ضریب توافق مناسبی بین ارزیابان دارد . استفاده از این مقیاس استاندارد، از عوارض آرامسازی و مدت زمان استفاده از آنها میکاهد و پرستاران بخش مراقبت ویژه، با مفهوم آرامسازی بر اساس دستور پزشک به تفاهم میرسند. |
|
واژههای کلیدی: داروی آرام بخش، بی قراری، اعتبار، روایی |
|
متن کامل [PDF 202 kb]
(714 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1397/12/12 | انتشار: 1388/4/24
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|