[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
دستورالعمل نویسندگان::
اخلاقیات::
سیاست تبلیغاتی::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
:: دوره 18، شماره 1 - ( 6-1404 ) ::
جلد 18 شماره 1 صفحات 47-36 برگشت به فهرست نسخه ها
تأثیر آموزش برنامه‌ریزی شده امیدبخشی بر امیدواری و اضطراب بستگان بیماران تحت تهویه مکانیکی
فاطمه صدوقی ، حبیب شارعی نیا ، لیلا صادق مقدم عباسپور ، ملیحه غلامزاده ، محمد رضا منصوریان*
دانشگاه علوم پزشکی گناباد ، mansooriangmu@gmail.com
چکیده:   (17 مشاهده)
زمینه و هدف: اضطراب از شایع‌ترین واکنش‌های خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه است و بر توانایی آنان در حمایت از بیمار تأثیر می‌گذارد. امید به‌عنوان منبع مهم مقابله‌ای می‌تواند نقش مؤثری در کاهش اضطراب ایفا کند. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش برنامه‌ریزی‌شده امیدبخشی بر امیدواری و اضطراب بستگان بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام شد.
روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 60 عضو خانواده بیمار بستری در بخش مراقبت‌های ویژه به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، آموزش برنامه‌ریزی شده امیدبخشی بر اساس پروتکل امید درمانی اسنایدر به مدت ۶۰ تا ۹۰ دقیقه، در گروه‌های ۶ تا ۱۲ نفره، به صورت چهره‌ به ‌چهره، روز درمیان و طی یک هفته انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های جمعیت‌شناختی، اضطراب حالت اشپیل برگر و امید میلر جمع‌آوری شد. پرسشنامه‌ها یک بار پیش از مداخله و یک بار پس از گذشت یک هفته توسط بستگان درجه یک تکمیل شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون t زوجی نشان داد در گروه مداخله، اضطراب آشکار و پنهان به‌طور معناداری کاهش و امید به‌طور معناداری افزایش یافت (0/001>P). در گروه کنترل نیز کاهش معنادار اضطراب آشکار و پنهان همراه با کاهش امید مشاهده شد (0/001>P). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد میانگین اضطراب پنهان در گروه مداخله به‌طور معناداری کمتر (8/34 ± 41/33) از گروه کنترل (8/27 ± 47/58) بود (0/004  =P). میانگین امید در گروه مداخله (25/25 ± 112/25) به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (25/96 ± 95/93) بود (0/016  =P). تفاوت معناداری در اضطراب آشکار بین دو گروه مشاهده نشد (0/405  =P).
نتیجه‌گیری: آموزش برنامه‌ریزی‌شده امیدبخشی موجب کاهش اضطراب و افزایش امید بستگان بیماران تحت تهویه مکانیکی شد و می‌تواند به عنوان رویکردی مکمل در مراقبت‌های پرستاری مدنظر قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: آموزش، امیدواری، اضطراب، بستگان، تهویه مکانیکی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1404/4/17 | پذیرش: 1404/6/17 | انتشار: 1404/6/17
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA

Ethics code: IR.GMU.REC.1398.066
Clinical trials code: IR.GMU.REC.1398.066



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sadoughi F, Shareinia H, Sadegh Moghadam Abbaspour L, Gholamzadeh M, Mansoorian M. The Effect of Structured Hope-Based Training on Hope and Anxiety among Family Members of Mechanically Ventilated Patients. jccnursing 2025; 18 (1) :36-47
URL: http://jccnursing.com/article-1-823-fa.html

صدوقی فاطمه، شارعی نیا حبیب، صادق مقدم عباسپور لیلا، غلامزاده ملیحه، منصوریان محمد رضا. تأثیر آموزش برنامه‌ریزی شده امیدبخشی بر امیدواری و اضطراب بستگان بیماران تحت تهویه مکانیکی. پرستاری مراقبت ویژه. 1404; 18 (1) :36-47

URL: http://jccnursing.com/article-1-823-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط  Creative Commons Attribution License قابل بازنشر است.
دوره 18، شماره 1 - ( 6-1404 ) برگشت به فهرست نسخه ها
نشریه پرستاری مراقبت‌ ویژه Journal of Critical Care Nursing
Persian site map - English site map - Created in 0.02 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4732