مرکز تحقیقات آترواسکلروزو، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران ، babatabar1343@yahoo.com
چکیده: (1485 مشاهده)
زمینه و هدف:ایست قلبی و سکته قلبی از شایعترین بیماریهای قلبی عروقی در جهان است. اکثر اوقات در هنگام ایست قلبی، فردی به عنوان ناظر وجود دارد که اگر توانایی انجام اقدامات حیاتی را دارا باشد و بتواند در زمان طلایی (4 تا 6 دقیقه اول ایست قلبی- ریوی) با انجام احیاء از مرگ مغزی پیشگیری و جان بیمار را نجات دهند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه دو روش آموزش احیاء قلبی و ریوی پایه پایه به صورت حضوری و مجازی بر میزان یادگیری مهارتهای احیاء (آگاهی و عملکرد) در خانوادههای نظامی است. روشها:در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر تعداد 100 نفر از خانوادههای ساکن در کوی سازمانی منتخب به طور تصادفیسازی بلوکی در دو گروه آموزش حضوری (50 نفر) و گروه آموزش مجازی (50 نفر) قرار گرفتند. در گروه آموزش حضوری، طی یک جلسه پنج ساعته، احیای قلبی و ریوی و نحوه برخورد با مصدوم دچار ایست قلبی به صورت تئوری و عملی (مانکن) آموزش داده شد. در گروه آموزشی مجازی، مطالب آموزشی با استفاده از کانالهای مجازی (واتس آپ و ایتا) و ارسال فیلم انیمیشن، عکس، متن نوشته کوتاه، و فایل پی دی اف کتابچه آموزشی در طول دو هفته ارائه شد.
یافتهها:دادههای مربوط به سن (0/468 = P)، جنس (0/812 = P)، تحصیلات (0/307 = P)، شغل (0/055 = P) در دو گروه آموزش حضوری و مجازی اختلاف معنیدار نداشت. آزمون یومنویتنی نشان داد که تفاوت آماری معنیداری قبل از مداخله بین دو گروه آموزش حضوری و مجازی از نظر سطح دانش و مهارت وجود ندارد (0/05 نتیجهگیری:در این پژوهش با توجه به اینکه در هر دو گروه آموزش حضوری و مجازی، میزان دانش و مهارت نسبت به قبل و بعد از آموزش افزایش چشمگیری داشت اما در مقایسه دو گروه با هم میزان دانش در شرکتکنندگان گروه آموزش مجازی بالاتر و میزان مهارت در شرکتکنندگان گروه آموزش حضوری بالاتر بود. علیرغم باور اثر بخش بودن آموزشهای حضوری، یافتههای این پژوهش مشخص نمود آموزش مجازی به اندازه آموزش حضوری میتواند مؤثر باشد.
