گروه پرستاری داخلی جراحی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، herohamzepour91@gmail.com
چکیده: (915 مشاهده)
زمینه و هدف: علل متعددی باعث ایجاد بیقراری در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه میشوند که خود باعث بروز عوارض متعددی در بیماران خواهد شد. به این دلیل تاکنون روشهای گوناگونی برای کاهش بیقراری انجام شده که هر یک مزایا و مشکلاتی را داشتهاند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر برنامه مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر میزان بیقراری در بیماران بخش مراقبت ویژه بود. روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سو کور در سال 1395 بر روی 100 بیمار بخش مراقبت ویژه انجام شد. به صورت تصادفی دو بخش ICUدر بیمارستان بعثت سنندج به عنوان بخش مداخله و کنترل انتخاب و بیماران واجد شرایط در هر بخش به صورت مجزا به روش تصادفی ساده به گروه مداخله یا کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله مراقبت مبتنی برالگوی سازگاری و در گروه کنترل مراقبتهای روتین انجام شد. یافتهها: میانگین بیقراری در زمانهای مختلف تفاوت معنیداری بین گروه کنترل و مداخله را نشان نداد (P>0.05). نتیجهگیری: مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی توسط پرستاران بر کاهش بیقراری بیماران بخش مراقبت ویژه تأثیر نداشت. پیشنهاد میشود در جهت ارتقاء سلامت بیماران در بخش مراقبت ویژه مراقبتهای پرستاری سازمانیافته مبتنی بر سایر الگوهای پرستاری ارائه شود.
