دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران ، elyas.hy1366@yahoo.com
چکیده: (935 مشاهده)
زمینه و هدف:توانایی پرستار در درک فرهنگی برای ارائه مراقبت‌های هماهنگ با فرهنگ بیمار، نمادی از صلاحیت فرهنگی پرستاران است. این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت فرهنگی پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه و ارتباط آن با عوامل جمعیت‌شناختی انجام شد. روش‌ها:مطالعه مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۹ روی ۱۶۰ پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه عمومی و مراقبت ویژه کرونری دو مراکز آموزشی درمانی ۵- آذر و شهید صیاد شیرازی به عنوان مراکز ارجاعی بیماران سراسر استان و وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از روش نمونه‌گیری در دسترس براساس معیارهای ورود استفاده شد. ابزار گردآوری داده‌ها فرم جمعیت‌شناختی و پرسشنامه صلاحیت فرهنگی ۵۱ عبارت و چهار زیر مقیاس بود. پایایی این پرسشنامه در جامعه مطالعه حاضر ۰/۹۴ بود. پس اخذ رضایت آگاهانه از پرستاران پرسشنامه‌ها تکمیل شد. یافته‌ها:اکثر پرستاران در دو بخش مراقبت ویژه عمومی ICU(۵۹/۱ درصد،۷۵ نفر) و مراقبت ویژه کرونریCCU (۵۷/۶ درصد، ۱۹ نفر) مرد بودند. حداقل سن نمونه‌های پژوهش در بخش‌هایICU و CCU، ۲۳ سال بود. بیشترین نمره میانگین صلاحیت فرهنگی در هر دو بخش به نگرش نسبت به مراقبت فرهنگی (۰/۲۲±۰/۵۴)، (۰/۲۳±۰/۵۶) و کمترین به دانش مراقبت فرهنگی (۰/۲۳±۰/۴۸)، (۰/۲۲±۰/۴۴) اختصاص داشت. سطح صلاحیت فرهنگی در هر دو بخش مراقبت ویژه عمومی ICUو مراقبت ویژه کرونری CCUضعیف ۸۲/۷ درصد، ۸۱/۸ درصد) گزارش شد. در کل میانگین نمره صلاحیت فرهنگی در بخش مراقبت ویژه عمومی ICUبیشتر از بخش CCUمراقبت ویژه کرونری بود ولی تفاوت آماری معنی‌دار وجود نداشت. همچنین هیچ یک از متغیرهای مستقل به تنهایی و یا در حضور سایر متغیرها اثر معنی‌داری بر صلاحیت فرهنگی نداشتند. نتیجه‌گیری:با توجه به یافته‌های این مطالعه مبنی بر ضعیف بودن سطح صلاحیت فرهنگی پرستاران و نگرش مراقبت فرهنگی با بیشترین میانگین و دانش مراقبت فرهنگی با کمترین میانگین، به نظر می‌رسد، آموزش صلاحیت فرهنگی برای ارائه بالاترین سطح مراقبت در بخش‌های مراقبت ویژهضروری است. به این ترتیب که برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران نظام سلامت و مدیران پرستاری می‌توانند با اجرای کارگاه‌های آموزشی پیرامون آشنایی با مقوله‌های فرهنگی و ارتباط، صلاحیت فرهنگی را از مرحله نگرش فرهنگی به طرف آمادگی و اجرای مراقبت فرهنگی سوق دهند.
